مهارت های کوچینگ برای مدیران

امروزه از مدیران انتظار می‌رود کارکنان خود را کوچ کنند، چرا که با بکار‌گیری یک رویکرد کوچینگی و تغییر دادن سبک مدیریتی خود، می‌توانند بر روی عملکرد تیم‌ها و کارکنان سازمان اثرگذارتر باشند.

کوچینگ یک سبک مدیریتی است؛ یک رویکرد کاملاً متفاوت از شیوه‌های سنتی دستور دادن و کنترل کردن. تفویض اختیار و محول کردن وظایف به دیگران یکی از تفاوت‌های مهم کوچینگ با سبک‌های مدیریت دستوری است. پس از حضور کوچینگ در سازمان؛

• مدیران کمتر سخن می‌گویند و بیشتر گوش می‌دهند.
• کمتر دستور می‌دهند و بیشتر سؤال می‌پرسند.
• قضاوت نمی‌کنند و در عوض بازخوردهای سازنده و واقع گرایانه ارائه می‌دهند.

کوچینگ را نباید به معنای خوش رفتاری کردن با دیگران تلقی کرد، زمانی که مسئولیت‌ها و وظایف را به دیگران محول می‌کنید، آنها برای انجام دادن کارها بیشتر تحت فشار قرار می‌گیرند و همین مسئله باعث رشد و توسعه آن‌ها و بهبود عملکردشان می‌شود.

مدیر در نقش کوچ سوال نمی‌پرسد تا داده و اطلاعات جمع‌آوری کند، او سؤال می‌پرسد تا ایده‌ها و افکار جدید را کشف کند، به احساسات کارمندان خود پی ببرد و آن‌ها را تشویق کند تا خودشان به راهکار برسند.

اگر هدف از کوچ کردن کارکنان رشد و توسعه فردی و سازمانی آن‌ها باشد، مدیر در نقش کوچ با استفاده از مهارت پرسشگری قدرتمند، کارکنان را به چالش می‌کشد تا عمیق‌تر فکر کنند و نسبت به مسائل دیدگاهی همه جانبه و بسیط داشته باشند. از این طریق می‌توان مهارت‌های استدلالی کارکنان را تقویت کرد و چشم‌انداز آن‌ها را وسعت بخشید. بهتون پیشنهاد می کنیم مقاله کوچینگ سازمانی را مطالعه کنید.

جان ویتمور، در کتاب خود با عنوان کوچینگ عملکرد، مسئله مسئولیت و قدرت مدیریتی را مطرح می‌کند و می‌پرسد: آیا یک مدیر می‌تواند کوچ خوبی برای کارکنانش باشد؟ برای آن که مدیر بتواند در نقش یک کوچ ظاهر شود، می‌بایست به مهارت‌های جدیدی دست یابد، مهارت‌هایی از قبیل همدلی، داشتن گوش‌شنوا، اشتیاق برای کوچ کردن کارکنان، قضاوت نکردن و…

مدیر در نقش کوچ باید شک و تردیدهایش را کنار بگذارد، به کارکنان خود اطمینان داشته باشد، فرهنگ استقلال را در میان آن‌ها رواج دهد و همواره برایشان انگیزه‌بخش و الهام‌بخش باشد.

مزایای کوچینگ مدیران برای مدیران سازمان‌ها

• مشخص کردن نقاط قوت مدیران و مشخص شدن نقاط قابل بهبود
• بالا بردن سطح نقاط قوت و بهبود عملکرد
• ایجاد استراتژی اجرایی همراه با برنامه عملی و ایجاد تعهد و مسئولیت‌ پذیری برای کمک به حفظ روند
• اتخاذ و یا تقویت مهارت‌های ضروری مدیریت
• تغییرات رفتاری مثبت و پایدار
• یادگیری مهارت‌های کوچینگ بعنوان مدیر
• برنامه‌ریزی و توسعه حرفه‌ای مدیر
• ایجاد توازن بیشتر میان کار و زندگی
• گرفتن پشتیبانی و بازخورد مداوم و منظم از طریق کوچینگ مدیران، که رشد حرفه‌ای را قطعی می‌کند.

تحقیقات مؤسسه CIPD

کوچینگ همواره یکی از موضوعاتی است که مؤسسه توسعه فردی CIPD درباره آن تحقیق‌ها و پژوهش‌هایی را صورت می‌دهد، چرا که کوچینگ یک شیوه کلیدی و مهم برای …

• انگیزه دادن به افراد
• کمک کردن به تیم‌ها
• یافتن بهترین راهکار برای حل کردن مشکلات
• بهبود عملکرد
• ارتقای مهارت‌های توسعه محور
• و افزایش اعتماد به نفس در محیط کار است.

این مؤسسه در آخرین پژوهش خود بر روی 600 مدیر منابع انسانی و سایر رشته‌های مدیریت مطالعه کرد و از آن‌ها پرسید؛ برای آن که یک مدیر بتواند در نقش کوچ ظاهر شود، به چه مهارت‌هایی نیاز دارد و رویکرد کوچینگی چه تأثیری بر مدیریت آن‌ها دارد؟
نتایج حاصل دو ویژگی مرتبط با سبک مدیریت کوچینگی را مشخص کرد؛ ویژگی‌های ابتدایی و پایه کوچینگ که بر روی عملکرد تمرکز دارد و ویژگی‌های تکامل یافته کوچینگ که بر روی قدرت بخشیدن و تفویض اختیار تأکید دارند.

ویژگی‌های پایه و ابتدایی کوچینگ موارد زیر را در بر می‌گیرند:

• توسعه فردی و سازمانی
• بهبود عملکرد
• بازخورد مؤثر
• برنامه‌ریزی موفق
• مشخص کردن هدف و اقداماتی که باید برای رسیدن به این اهداف صورت داد.

ویژگی‌های تکمیلی کوچینگ با سبک مدیریت مشارکتی مرتبط بوده و موارد زیر را در بر می‌گیرند؛

• استفاده کردن از ایده‌های اعضای تیم
• پرسشگری قدرتمند
• بهره‌گیری از قدرت تیم و گروه برای حل کردن مسائل
• تصمیم‌گیری اشتراکی و گروهی

دستیابی به ویژگی‌های تکمیلی کوچینگ مدیران  ارشدی میسر است که برای تصمیم‌ گیری در مورد کارهایشان زمان بیشتری در اختیار دارند و کمتر درگیر چالش‌های اجرایی هستند، چالش‌هایی که غالباً زندگی برخی از مدیران را کاملاً به خود اختصاص می‌دهد.

کوچینگ مدیران  ارتباط مستقیم دارد با سطوح مدیریتی تقویت اعتماد به نفس و روابط خوب میان مدیران و اعضای تیم بر می‌گردد. این عوامل مدیران را تشویق می‌کند تا بیشتر یک رویکرد کوچینگی داشته باشند.

منبع:  crowe-associates.co.uk